Vincent, ja rozumiem1

Kiedy Król patrzył w dół

Łkał nad Tobą

Pozwolili mu patrzeć

Widział jak deptali Cię namiętnie

Bałwochwalcze tchórze

Motłoch jak moloch

Ty jak dziecię w ofierze

On ciągle płakał, jęczał

Nie myślał już, gdy przegrywał swoje królestwo

Łkał, lecz grał w karty

Krzyczał jakby rozszarpywali jego wnętrzności

Był, zatracił się w tym łez wylewaniu

Jego momot słychać było i w sąsiedniej krainie

Patrzył na to, patrzył jak w agonii wygasasz

Na kolanach, w łachach bez krony powtarzał

Gdzież ta cała miłość zniknęła!

Gdzież jej szukać!

Czy Ci ludzie dalej są ludźmi, czy ciepło w sobie skrywają

Czy też to tylko zwierzęta w człekokształtnej skórze

Szukał tak kolorowej tęczy jak kiedyś mu pokazano

Czy powiesz mu, jak u diabła, odkryć radość na nowo

Niech poczuję znów serca waszego bicie

I chciałbym abyście wiedzieli

On nigdy nie będzie taki sam

Dopóki się nie zmienicie

Teraz nawet i ja wiem, co to człowiek jest

Pomarańczowo brązowe liście ciska wiatr jak latawce

Chłodny powiew łagodzi samopoczucie, lekko opływając twarz

Nawet sobie nie wyobrażasz, jak bardzo go potrzebuję

Kasztany na ziemi leżą bez żalu

Nie lękają się porzucać bezpieczne drwa

Puste zrujnowane pokoje, pustostan wywołuje w ludziach niepokój

Pamiętaj, że już żadne indywiduum na tych krzesłach nie zasiądzie

I nikt też na tych krzesłach nie zazna goryczy

Ni Vincent nie usiądzie

Żaden gość go nie odwiedzi

Nikt drzwi nie otworzy

Vincent umarł, teraz pamięć o nim siedzi

Nawet mój król zrozumiał swój błąd

Ciemna, ciemna noc

Niebo zdaje się być ciemno niebieskie

Cienie na wzgórzach przypominają kurz

Jak to na prawdę wygląda, gdy uwalniałeś swą duszę

Ciemna noc, niech im ktoś wytłumaczy

Nie chcemy mentalnej przemocy

Czy kolor zmienia, jak zmienił Ciebie?

Płatki śniegu uczynią ten krajobraz piękniejszym, chyba

Lecz ludzie pewnie nigdy nie posłuchają

Ciągle Twoja miłość jest prawdziwa

A nadzieję dla was otroki pozostawię w cieniu

Ciemna noc, pusty korytarz z echem przekleństwa

Zaciągnięty smok do obcej jaskini winien czuć się nieswojo

Róża, ona myśli, że wie, co chcę powiedzieć

Jak bardzo chciałeś nas uwolnić

Zwierzyna zwierzynie równa, taka będzie

Ciemna ciemna noc, mogę być już tylko pasażerem

Wiatr kiedyś pochowa mnie, bo któż dostrzeże mnie, albo mój brak?

Jadę, sam w tą ciemną noc

Nie bacząc na otaczających mnie ludzi wyrastających z cieni